31.1.12

Προβολή Ταινίας


Προβολή Τανίας

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου στις 9


29 Μέρες, Ντοκιμαντέρ ,2011,  Διάρκεια 56'

Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος, Παραγωγή Εξάντας

Ονομάστηκε «Επανάσταση της Αξιοπρέπειας». Η σπίθα που άναψε η αυτοπυρπόληση ενός 26χρονου σε μια επαρχιακή πόλη της Τυνησίας εξαπλώθηκε σαν φωτιά σε ολόκληρη τη χώρα. Η κραυγή των Τυνήσιων, που ζητούσαν ελευθερία και διεκδικούσαν το δικαίωμά τους στην εργασία, δόνησε ολόκληρο τον κόσμο και έδωσε ξανά ιστορικό ρόλο στην αισιοδοξία. Ο κάποτε πανίσχυρος δικτάτορας Μπεν Αλί τράπηκε σε φυγή, το απολυταρχικό και διεφθαρμένο καθεστώς του απογυμνώθηκε. Η πρώτη επανάσταση του 21ου αιώνα είναι γεγονός κι ο αραβικός κόσμος δε θα είναι ποτέ πια ο ίδιος.
Το «29 Μέρες» επιστρέφει στην αρχή, στις ρίζες της «αραβικής άνοιξης». Μέσα από τις συγκλονιστικές μαρτυρίες των πρωταγωνιστών και παρουσιάζοντας το πλούσιο αρχείο που οι ίδιοι διέσωσαν από την περίοδο της εξέγερσης, καταγράφει το χρονικό των 29 ημερών που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας.


Jazz Night


Κάθε Τετάρτη στο στέκι ακούμε jazz.

Αυτή τη τετάρτη ο Dj 2 Djadjikia sto 3 ανοίγει με swing.

24.1.12

Προβολή Ταινίας


Προβολή Ταινίας.

Πέμπτη  26-01-2012 στις 9.00’ μμ

Ο Μεγάλος Δικτάτωρ, Σάτιρα, ΗΠΑ 1945, Διάρκεια 121’
Σκηνοθεσία: Τσάρλι Τσάπλιν

Ο Τσάρλι Τσάπλιν, υποδύεται έναν διπλό ρόλο σ' αυτήν την πικρή κωμωδία: τον αρχηγό ενός φασιστικού κράτους ένα πρόσωπο που ξεκάθαρα αναφέρεται στο Αδόλφο Χίτλερ και έναν αθώο εβραίο κουρέα υπήκοο αυτού του κράτους που ύστερα από είκοσι χρόνια σε ένα νοσοκομείο, υποφέροντας από αμνησία, επιστρέφει στην πατρίδα του. Εκεί όμως πολλά έχουν αλλάξει, καθώς ο παρανοϊκός δικτάτορας της Τομανίας, Αντενόιντ Χίνκελ, ο οποίος είναι ολόιδιος με αυτόν, σχεδιάζει να κατακτήσει τον κόσμο ξεκινώντας ταυτόχρονα μια μεγάλη εκστρατεία αντισημιτισμού. Η ομοιότητα του ντροπαλού κουρέα με το μεγαλομανή δικτάτορα θα γίνει αιτία τρομερών παρεξηγήσεων...


Ο Μεγάλος Δικτάτωρ είναι η πρώτη ομιλούσα ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν έπειτα από 13 χρόνια ομιλούντος κινηματογράφου. Ο σεναριακός μοχλός είναι ο συνήθης στις ταινίες του Τσάπλιν:
μια παρεξήγηση. Ένας εβραίος κουρέας μπλέκει σε τραγελαφικές καταστάσεις λόγω της εκπληκτικής
ομοιότητάς του με τον δικτάτορα της Αυστρίας, Χίνκελ.
Η ταινία συγκαταλέγεται στα πιο ουσιώδη αντιπολεμικά έργα όλων των εποχών. Άρχισε να
γυρίζεται μόλις το 1937 (στους κινηματογράφους θα προβληθεί το 1940) μέσα σε κλίμα γεμάτο
αντιξοότητες, καθώς ο Τσάπλιν δεχόταν μεγάλες πιέσεις να μην τη γυρίσει. Εξάλλου, χρονολογικά
βρισκόμαστε ήδη στο κέντρο της εθνικιστικής έξαρσης που θα κορυφωθεί λίγα μόλις χρόνια αργότερα
 με τις φρικαλεότητες των ναζί. Χρόνια μετά ο Τσάπλιν θα ομολογήσει πως αν ήξερε τη πραγματική
διάσταση της ναζιστικής θηριωδίας δεν θα διακωμωδούσε ποτέ «τη δολοφονική της παράνοια». 
Άλλωστε, σύμφωνα με τα κινηματογραφικά ντοκουμέντα της εποχής, ο Τσάπλιν αισθανόταν όλο και πιο άβολα κατά τα γυρίσματα πληροφορούμενος την αρρωστημένη δράση του Χίτλερ.
Είναι αξιοσημείωτο το προφητικό σκέλος της ταινίας, αφού μιλά για μια τραγωδία πριν καν
 ξεκινήσει ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος. Πρόκειται για μια ολομέτωπη επίθεση στα ήδη υπάρχοντα, αλλά 
και στα αναδυόμενα συγκεντρωτικά καθεστώτα. Καταγράφοντας πολύ παραστατικά τις διώξεις των
μελλοντικών ετών και σκιαγραφώντας τις παρανοϊκές αντιλήψεις και πρακτικές του ναζισμού, 
ο Τσάπλιν γίνεται προπομπός μιας διαρκώς εντεινόμενης βαρβαρότητας.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι αντιδράσεις ήταν σφοδρότατες. Ο Χίτλερ απαγόρευσε την προβολή
 της ταινίας στη Γερμανία και σε χώρες που είχε υπό τον έλεγχό του. Το ίδιο έπραξε κι ο Μουσολίνι 
κι ο Φράνκο. Μάλιστα στην Ισπανία ο Μεγάλος Δικτάτωρ προβλήθηκε μετά τον θάνατο του Φράνκο, 
μόλις το 1975. Το όνομα του Τσάπλιν βρέθηκε από τη πρώτη στιγμή στη λίστα των ανθρώπων 
που ήθελε να εξοντώσει ο Χίτλερ μόλις θα εισέβαλλε στις ΗΠΑ. Ωστόσο, η περιέργειά του ήταν 
τέτοια που παρήγγειλε μια κόπια της ταινίας. Ο Τσάπλιν θα δηλώσει «Θα έδινα τα πάντα για να μάθω 
τι σκέφτηκε για την ταινία».
Παρά την σκληρή απαγόρευση η ταινία προβλήθηκε μια φορά σε γερμανικό κοινό, όταν κάπου στα
κατεχόμενα Βαλκάνια μια αντιστασιακή οργάνωση αντικατέστησε τη κωμική όπερα με τον Μεγάλο
Δικτάτορα σε ένα στρατόπεδο. Από τους γερμανούς στρατιώτες που είχαν την ευκαιρία να δουν την 
ταινία οι περισσότεροι αποχώρησαν, ενώ κάποιοι άρχισαν να πυροβολούν την οθόνη!
Αν και διαφοροποιείται από τις προηγούμενες παραγωγές του, ο Τσάπλιν αφήνει παρακαταθήκη
στην ιστορία του κινηματογράφου μια ταινία κλασική που φέρει το προσωπικό του στίγμα. Γράφει 
ο ίδιος το σενάριο, αναλαμβάνει την σκηνοθεσία και την παραγωγή, παίζει και τους δύο 
πρωταγωνιστικούς ρόλους, ενώ επιμελείται και της μουσικής. Ο Μεγάλος Δικτάτωρ προτάθηκε για 
5 Όσκαρ (καλύτερης ταινίας, πρωτότυπου σεναρίου, μουσικής, α’ και β’ ανδρικού ρόλου). Σκηνές όπως
αυτή που ο Τσάπλιν χορεύει με την υδρόγειο, του τουρτοπόλεμου ανάμεσα σε δύο δικτάτορες και του πύρινου λόγου στο τέλος έμελλε να μείνουν στις πιο ανεξίτηλες στιγμές της ιστορίας του παγκόσμιου κινηματογράφου.


18.1.12

Προβολή Ταινίας


Η Κατάληψη (The Take), Ντοκιμαντέρ, 2006, Διάρκεια 87’

Σκηνοθεσία: Avi Lewis

Το 2001 σε μια Αργεντινή στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης με εκατοντάδες κλειστά εργοστάσια λόγω χρεοκοπίας και χιλιάδες άνεργους, 30 απολυμένοι εργάτες στα προάστια του Buenos Aires αποφασίζουν να αντιδράσουν καταλαμβάνοντας το κλειστό εργοστάσιο της περιοχής τους. Πρόκειται για το εργοστάσιο Forja και την απαρχή ενός νέου εργατικού κινήματος.
Αυτό που θα καταφέρουν είναι η επαναλειτουργία των μηχανών και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στα ερείπια ενός αποτυχημένου οικονομικού συστήματος. Έτσι μια απλή πράξη –η κατάληψη– αποκτά ένα δυνατό συμβολισμό.
Το ντοκιμαντέρ καταγράφει αυτόν τον αγώνα σε παράλληλη σχέση με τις δραματικές εξελίξεις στην Αργεντινή, εν όψει των κρίσιμων προεδρικών εκλογών, όπου ο αρχιτέκτονας της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας και στενός φίλος των πρώην εργοστασιαρχών, Carlos Menem, είναι ο βασικός υποψήφιος. Αν κερδίσει, τα εργοστάσια θα γυρίσουν στα χέρια τους...
«Οπλισμένοι» μόνο με σφενδόνες και μια δυνατή πίστη στην άμεση δημοκρατία, οι εργάτες αγωνίζονται εναντίον ενός ολόκληρου συστήματος που αντιμετωπίζει τα εργοστάσια μόνο σαν παλιοσίδερα για πούλημα. Οι ίδιοι οι πρωτεργάτες του κινήματος, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η επιτυχία τους είναι επισφαλής... Όπως σε κάθε άλλη κατάληψη, δέχονται σκληρή επίθεση από παντού: δικαστές, πολιτικούς, αστυνομικούς, οι οποίοι έχουν τη δύναμη είτε να νομιμοποιήσουν το νέο κίνημα είτε με βίαιο τρόπο να το καταστείλουν.


17.1.12

Απολογισμός της Εκδήλωσης Έμπρακτης Αλληλεγγύης.



Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή η εκδήλωση έμπρακτης αλληλεγγύης στους απεργούς της Ελληνικής Χαλυβουργίας και των ΜΜΕ. Παρευρέθηκαν και συζήτησαν μαζί μας μέλη της Απεργιακής Επιτροπής της Χαλυβουργίας, απεργοί της Ελευθεροτυπίας και του Κόσμου του Επενδυτή για τον αγώνα των εργατών, που απεργούν δυόμιση μήνες, και για τον ρόλο των ΜΜΕ στη σύγχρονη κοινωνία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στα πλαίσια της εκδήλωσης αλληλεγγύης διατέθηκαν στο απεργιακό ταμείο του σωματείου εργατοϋπαλλήλων της Χαλυβουργίας συνολικά €670, καθώς επίσης καλύφθηκαν και τα έξοδα μετακίνησης των απεργών. Η οικονομική ενίσχυση προήλθε από το 10% των εισπράξεων του αυτοδιαχειριζόμενου καφέ-μπαρ του ελεύθερου κοινωνικού χώρου RossoNero και την εισφορά όσων συμμετείχαν στην εκδήλωση, καθώς κι από όλα τα έσοδα (πλην των λειτουργικών) της μουσικής βραδιάς στη Κεντρική Πλατεία. 

Οι μουσικοί από τη λαϊκή ορχήστρα Βασίλης Τσιτσάνης παρουσίασαν το πρόγραμμά τους στο τέλος της εκδήλωσης αφιλοκερδώς και τους ευχαριστούμε θερμά, όπως επίσης ευχαριστούμε και τη μουσική σκηνή Κεντρική Πλατεία για τη παραχώρηση του χώρου και των κερδών της μουσικής βραδιάς.

Στη βάρβαρη επίθεση κράτους, κεφαλαίου κι αφεντικών οι απεργοί δείχνουν τον δρόμο. Το δίπολο πλέον είναι τόσο ξεκάθαρο που είτε οι εργαζόμενοι θα διεκδικήσουν δυναμικά ως το τέλος είτε θα σκύψουν το κεφάλι. Όποιος κάνει πως δεν το καταλαβαίνει έχει ήδη διαλέξει πλευρά. Οι απεργοί της Χαλυβουργίας και της Ελευθεροτυπίας έκαναν ένα βήμα μπρος. Οι εργοδότες πλέον δεν τους έχουν απέναντί τους, αλλά μπροστά τους. Οι απεργοί δεν επαιτούν ούτε παρακαλούν. Στεκόμαστε αταλάντευτα δίπλα τους στηρίζοντας έμπρακτα τον σκληρό αγώνα που δίνουν για τα δικαιώματα όλων μας. Όχι από φιλανθρωπία ή οίκτο. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο πλευρό τους γιατί αναγνωρίζουμε τον πόλεμο των εργοδοτών ως πόλεμο απέναντι στη κοινωνία, κι όχι απέναντι σε μια συγκεκριμένη ομάδα εργαζομένων. Αν οι απεργοί ηττηθούν, ηττώνται ταυτόχρονα και τα κινήματα κοινωνικού ανταγωνισμού, ηττάται η ίδια η κοινωνία.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ



13.1.12

Εκδήλωση Έμπρακτης Αλληλεγγύης



Σήμερα που
συμπληρώνονται 2,5 μήνες σκληρής απεργίας στην «Ελληνική Χαλυβουργία»

Σήμερα που
ο καπιταλισμός αποπειράται να επαναθεμελιωθεί πάνω στα ερείπια των κοινωνικών κατακτήσεων και των εργατικών δικαιωμάτων

Σήμερα που
η τρίδυμη κυβέρνηση Δεξιάς – Ακροδεξιάς – Νεοδεξιάς σχεδιάζει την επέκταση του εργασιακού μεσαίωνα σε όλους τους χώρους δουλειάς, με τις επιχειρησιακές συμβάσεις, τις απολύσεις, τις «ευελιξίες», την τρομοκρατία

Σήμερα που
τα αφεντικά νομίζουν ότι ήρθε η ώρα να ξεμπερδεύουν με το «βάρος της μεταπολίτευσης»,  και  –επισείοντας το φόβητρο της ανεργίας–  να εξασφαλίσουν μισθούς Βουλγαρίας, εργασιακό πλαίσιο Κίνας και κέρδη Εμιράτων 

Σήμερα που
οι βαρόνοι των media, αυτοί που μπαινοβγαίνουν μόνον από τις πίσω πόρτες των μεγάρων, αυτοί που ως προχθές ούρλιαζαν πως μόνον οι προνομιούχοι υπάλληλοι του Δημοσίου απεργούν, τώρα δε λένε λέξη για τον αγώνα των βιομηχανικών προλετάριων, επί 75 μέρες

Σήμερα που
η φούσκα των  -παραταϊσμένων με τραπεζικό χρήμα-  εταιριών των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σκάει με πάταγο, αφήνοντας πίσω της χιλιάδες απλήρωτους εργαζόμενους και μια δεκάδα πάμπλουτων – “χρεοκοπημένων” εργοδοτών 

Σήμερα, λοιπόν, είναι η ώρα
-           να οργανώσουμε την αλληλεγγύη μας στις άγριες απεργίες
-          να συζητήσουμε για το πώς τα διαφορετικά κομμάτια του ψηφιδωτού της Αντίστασης μπορούν να ενωθούν και να νικήσουν
-          να προσεγγίσουμε (με πολύ πιο ευδιάκριτους όρους πια) το ζήτημα του ρόλου των Μ.Μ.Ε., χθες – σήμερα – αύριο



ΕΚΔΗΛΩΣΗ  ΕΜΠΡΑΚΤΗΣ  ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
στον αγώνα των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης
Κυριακή 15 Ιανουαρίου στις 7 μμ  στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ (μουσική σκηνή)

Στην εκδήλωση θα παραστούν και θα μιλήσουν μέλη της Απεργιακής Επιτροπής της “Χαλυβουργίας και μέλη των Απεργιακών Επιτροπών από την “Ελευθεροτυπία” και τον “Επενδυτή”
Θα ακολουθήσει μουσική βραδιά, τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν για την ενίσχυση του απεργιακού ταμείου των χαλυβουργών
 Συζητάμε – Συμπαραστεκόμαστε έμπρακτα στους απεργούς

η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

10.1.12

Προβολή Ταινίας


Πέμπτη  12-01-2012 στις 9.00’ μμ
Το δόγμα του σοκ, Ντοκιμαντέρ, 2009, Διάρκεια 78’
Σκηνοθεσία: Ματ Γουάιτκρος, Μάικλ Γουιντερμπότομ
Βασισμένο στο βιβλίο Το δόγμα του σοκ της Ναόμι Κλάιν.
Το δόγμα του σοκ είναι ένα ντοκιμαντέρ που μας βοηθά να καταλάβουμε το παρόν, καθώς αποτελεί μια από τις πιο ολοκληρωμένες αναλύσεις της συγκαλυμμένης ιστορίας της εποχής μας. Μια συναρπαστική περιγραφή της νέας παγκόσμιας τάξης. Η ανάλυση του καπιταλισμού της καταστροφής επιχειρείται από την Καναδή συγγραφέα Ναόμι Κλάιν με διυλισμένη οργή, που διοχετεύεται μέσα από αδιάσειστα δεδομένα. Σε αυτή την πρωτοποριακή εξιστόρηση των πεπραγμένων της πλέον κυρίαρχης ιδεολογίας της εποχής μας, της οικονομικής επανάστασης των «ελεύθερων αγορών» του Αμερικανού οικονομολόγου Μίλτον Φρίντμαν, η συγγραφέας  αμφισβητεί το διαδεδομένο μύθο ότι η παγκόσμια νίκη του νεοφιλελεύθερου κινήματος υπήρξε ειρηνική. 

4.1.12

Προβολή Ταινίας



Network, Δράμα 1976, ΗΠΑ, Έγχρωμη, Διάρκεια 110’
Σκηνοθεσία: Sidney Lumet 
Πρωταγωνιστούν: Faye Dunaway, William Holden, Peter Finch  


Υπόθεση : Τα γεγονότα που αφηγείται η ταινία διαδραματίζονται στην Νέα Υόρκη τη δεκαετία του '70. Η Αμερική υποχωρεί από τον πόλεμο του Βιετνάμ. Ο πρόεδρος Nixon παραιτείται, μετά το σκάνδαλο Watergate και με την πετρελαϊκή κρίση, η Αμερικανική οικονομία εισέρχεται σε περίοδο ύφεσης, τη δεύτερη χειρότερη στην ιστορία της μετά το οικονομικό κραχ του 1929. Η τρομοκρατία και άλλες πολιτικές απόψεις, πέραν των δύο παραδοσιακών (Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι) κάνουν αισθητή την παρουσία τους. 4 κανάλια αγωνίζονται για την τηλεθέαση. Μια ταινία σταθμός για τον ρόλο των media στην σύγχρονη κοινωνία.


Θα ακολουθήσει συζήτηση.